ایران اینفورمر؛ آذر منصوری (دبیر کل حزب اتحاد ملت) در یاداشتی منتشر شده در روزنامه اعتماد شرایط فعلی جامعه امروز ایران را مورد توجه قرار داده و نقد خود در این خصوص را مورد توجه حاکمیت و دولت اباهیم رئیسی قرار داده.
آذر منصوری: طی روزهای گذشته چند نفر از مجلس نشینان از به جریان انداختن دوباره طرح صیانت از فضای مجازی (بخوانید محدود سازی اینترنت) در صحن مجلس سخن گفته اند. هم زمان این نمایندگان طرحی را مبنی بر حذف دیوان عدالت اداری از شکایات و تصمیمات شورای عالی فضای مجازی و شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رساندند که با مخالفت های زیادی در افکار عمومی مواجه شد. اگر این دو طرح در امتداد و تلازم با هم در نظر گرفته شده باشد، معنی جز حرکت به سمت فیلترینگ، محدودسازی و در یک کلام اقتدارگرایی دیجیتالی به دنبال نخواهد داشت. نکته قابل توجه اینکه از زمانی که طرح صیانت مطرح شده است و رفت و برگشت هایی که در مورد آن اتفاق افتاده، افکار عمومی اعم از فعالان سیاسی و رسانه ای و کسب و کارهای آنلاین، بیشترین مخالفت ها را با آن داشته اند و چه بسا همین مخالفت ها باعث شد که رسیدگی به طرح از کمیسیون مشترک به جلسه علنی ارجاع شود. به بیان دیگر اگر این طرح به سنجش افکار عمومی گذاشته شود، با کمترین تردیدی می توان ادعا کرد که اکثریت جامعه ایران با تصویب و اجرای آن مخالفند. اصرار برخی نمایندگان بر در دستور قرار گرفتن مجدد این طرح در حالی است که بعد از آزادسازی نرخ ارز فشار اقتصادی ناشی از تورم لجام گسیخته، آه از نهاد مردم بلند کرده است، با توجه به روند مذاکرات احیای برجام چشم انداز امیدبخشی برای رفع تحریم ها به چشم نمی آید و در یک کلام مهم ترین دغدغه شهروندان ایران این است که آیا فردا و فرداها می توانند از عهده تامین معاش روزانه خود بر آیند یا نه؟ به بیان روشن تر، تورم لجام گسیخته یعنی کوچک شدن بی امان سفره های مردم، یعنی فقدان امنیت در زندگی امروز و آینده؛ به قول گل آقا که در پاسخ به حسن حبیبی که از او پرسیده بود: «حالت چطور است؟» جواب داده بود:«از فردا بهترم» وضعیت اقتصادی مردم طوری شده است که به واقع حال امروزشان از فردای شان بهتر است. بزرگ ترین هنر دولت ها در زمینه مدیریت اقتصادی کشورها کنترل نرخ تورم است. ترجمه ناتوانی دولت ها در کنترل نرخ تورم یعنی انباشت نارضایتی ها و اعتراض شهروندانی که حال امروزشان از فردای شان بهتر است. شاید بد نباشد نمایندگان مجلس نیم نگاهی به نظرسنجی های رسمی- که اجازه انتشار پیدا نکرده – داشته باشند تا شاید با بخشی از واقعیت هایی که زیر پوست شهر می گذرد، بیشتر آشنا شوند. اگر این تصور وجود دارد که با طرح هایی مانند صیانت از فضای مجازی و… می توان صورت مساله را پاک کرد، باید گفت که خانه ملت آشکارا خود را مقابل خواست اکثریت مردم بی پناه قرار داده و در کمال بی تدبیری انگشتان خود در چشم شهروندان ایران می کند.
این درست است که همه دلسوزان کشور در شرایط امروز ایران باید در راستای تقویت امید اجتماعی شهروندان تلاش کنند، اما متاسفانه هم دولت و هم مجلس و چه بسا مجموعه حاکمیت خود در نقطه مقابل این امید ایستاده اند. از یک طرف اصرار بر طرح هایی مانند صیانت می کنند، از طرفی معاش و اقتصاد کشور را به حجاب زنان ایران گره می زنند و از سویی دیگر همچنان اصرار دارند که نباید اقتصاد و معیشت مردم را به تحریم ها گره زد و فکر می کنند که می شود کشور را با تهاتر اداره کرد! در حالی که وعده کنترل تورم داده می شود، اجناس و کالاهای اساسی شهروندان بی حساب و کتاب در حال گران شدن است، هیچ گزارشی از خط فقر منتشر نمی شود، چون هم تورم آنقدر پرشتاب است که امکان محاسبه آن را سخت کرده و هم اگر با این نرخ تورم اعلام شود، معلوم نیست در تابستان 1401 چند نفر از شهروندان ایران زیر خط فقر زندگی می کنند؟وظیفه مجلس و دولت و حاکمیت که حالا در یکدستی کامل بسر می برند، در چنین شرایطی صیانت از سفره های مردم و امید آنان است. اصرار بر تصویب طرح هایی که در راستای تقویت تک صدایی و حذف گردش آزادانه اطلاعات است نه تنها نقض حقوق اولیه مصرح شهروندان در قانون اساسی است، بلکه نشان از تلاش سوگیرانه بانیان تک صدایی و یکدست سازی برای پاک کردن صورت مسئله است. خوب است این جمله لوترکینگ را بار دیگر یادآور شوم که:«هیچ چیز خطرناکتر از این نیست که جامعه ای بسازیم که در آن بیشتر مردم حس کنند که هیچ سهمی در آن ندارند. مردمی که حس می کنند سهمی در جامعه دارند از آن جامعه محافظت می کنند، ولی اگر چنین احساسی نداشته باشند، نا خودآگاه می خواهند که آن جامعه را نابود کنند.» از ما گفتن!
